Maine Coons zijn over het algemeen actieve en speelse katten met een unieke persoonlijkheid. Hier zijn enkele dingen die ze leuk vinden:
Interactie met hun eigenaar: Maine Coons zijn sociale katten die graag tijd doorbrengen met hun eigenaar. Ze houden van aandacht en genegenheid, en ze kunnen het goed vinden met kinderen en andere huisdieren.
Jagen en spelen: Maine Coons zijn natuurlijke jagers en houden van spelen. Ze vinden het leuk om achter speeltjes aan te jagen en hun jachtinstinct te gebruiken.
Klimmen en verkennen: Maine Coons zijn avontuurlijke katten die graag op verkenning gaan en op hoge plaatsen klimmen. Ze zijn ook nieuwsgierig van aard en vinden het leuk om nieuwe dingen te ontdekken.
Water: Maine Coons staan erom bekend dat ze graag met water spelen en sommige van hen vinden het zelfs leuk om in bad te gaan. Ze kunnen soms zelfs het water uit hun drinkbakje of fonteintje scheppen om er vervolgens mee te spelen.
Krabben: Maine Coons hebben de neiging om veel te krabben en vinden het leuk om hun nagels scherp te houden. Het is belangrijk om hen een geschikte plek te bieden om te krabben, zoals een krabpaal of krabplank, om te voorkomen dat ze meubels of tapijten beschadigen.
Kortom, Maine Coons zijn actieve en speelse katten die graag interactie hebben met hun eigenaar, spelen en jagen, klimmen en verkennen, met water spelen en krabben. Door deze activiteiten te bieden, kan je Maine Coon een gezond en gelukkig leven leiden.
De Maine Coon staat bekend om zijn vriendelijke en sociale karakter.
Het zijn grote, intelligente katten die van nature nieuwsgierig en speels zijn.
Ze hebben een sterke band met hun eigenaren en zijn vaak erg aanhankelijk. Maine Coons zijn ook bekend om hun zachte stem en hun vermogen om verschillende geluiden te maken om te communiceren met hun eigenaren.
Over het algemeen zijn ze rustig en geduldig, en ze zijn over het algemeen tolerant ten opzichte van andere huisdieren en kinderen.
Vanwege hun intelligentie en hun aanhankelijke karakter zijn ze gemakkelijk te trainen en kunnen ze leren om verschillende trucjes te doen.
De Maine Coon kat is een indrukwekkend ras dat oorspronkelijk afkomstig is uit de Verenigde Staten, meer specifiek uit de staat Maine. Het is een van de oudste natuurlijke rassen in Noord-Amerika en is uitgegroeid tot een van de populairste kattenrassen ter wereld. Hieronder lees je meer over de geschiedenis, persoonlijkheid en fysieke kenmerken van de Maine Coon kat.
Geschiedenis van de Maine Coon kat De oorsprong van de Maine Coon kat is onduidelijk, maar er zijn verschillende theorieën over waar het ras vandaan komt. Een van de meest populaire theorieën is dat het ras ontstond uit kruisingen tussen langharige katten die werden meegenomen door zeelieden uit Europa en kortharige katten die inheems waren in Maine. Een andere theorie suggereert dat de Maine Coon kat afstamt van de katten die eigendom waren van Marie Antoinette, die vluchtte naar Amerika tijdens de Franse Revolutie en haar katten meenam.
Wat de oorsprong van de Maine Coon kat ook is, het ras is uitgegroeid tot een van de meest geliefde kattenrassen ter wereld. De eerste Maine Coon kat werd in 1861 tentoongesteld op een kattenshow in New York en sindsdien is het ras enorm populair geworden.
Persoonlijkheid van de Maine Coon kat De Maine Coon kat staat bekend om zijn vriendelijke en zachtaardige persoonlijkheid. Deze katten zijn zeer sociaal en houden van menselijk gezelschap, maar zijn ook onafhankelijk genoeg om zichzelf te vermaken als er niemand thuis is. Maine Coons zijn intelligente katten die gemakkelijk te trainen zijn en die vaak trucjes aanleren zoals apporteren en het gebruiken van de toilet.
Een ander opvallend kenmerk van de Maine Coon kat is dat hij vaak een sterke band heeft met zijn eigenaar. Deze katten houden van aandacht en knuffels, en zijn vaak graag in de buurt van hun eigenaar. Maine Coons zijn ook zeer sociaal met andere huisdieren en kunnen goed overweg met honden en andere katten.
Fysieke kenmerken van de Maine Coon kat De Maine Coon kat is een grote, gespierde kat met een halflange vacht. Deze katten hebben een kenmerkend uiterlijk met een vierkante snuit, grote oren met kwastjes, en een lange, pluizige staart. Ze hebben ook brede koppen en grote, expressieve ogen.
Maine Coon katten hebben vaak een breed scala aan kleuren en patronen, waaronder zwart, wit, rood, creme, zilver, blauw en bruin. Ze kunnen ook een gemarmerde, gestreepte of effen vacht hebben.
Een ander opvallend kenmerk van de Maine Coon kat is dat ze vaak groot zijn. Deze katten kunnen tot wel 15 kilo wegen en worden vaak beschouwd als een van de grootste kattenrassen ter wereld. Ondanks hun grootte zijn Maine Coons echter vaak
Eigenlijk zijn bijna alle vachtkleuren toegestaan bij Maine Coons op slechts een paar uitzonderingen na. Hieronder vind je alle toegestane Maine Coon kleuren en vertellen we iets meer over elke kleur.
Zwart
Zwart is één van de twee basiskleuren voor de vacht van katten. De andere basiskleur is rood. Een kat heeft altijd minimaal 1 en maximaal 2 basiskleuren. Enkel poezen kunnen 2 basiskleuren hebben en krijgen dan een schildpadpatroon. Katers kunnen slechts 1 basiskleur hebben. Een zwarte Maine Coon heeft uiteraard de basiskleur zwart, maar kan daarnaast ook een tekening of effect in zijn vacht hebben.
Blauw
Een blauwe Maine Coon heeft zwart als basiskleur, maar bezit het gen voor verdunning. Dit recessieve gen zorgt ervoor dat de kleur minder donker en fel wordt. Een zwarte Maine Coon wordt dan dus een blauwe Maine Coon.
Rood
De tweede basiskleur voor kattenvachten is rood. De rode basis kan zowel effen zijn als een tekening hebben, al zie je ook bij een effen rode Maine Coon vaak iets van een tekening. Ook kunnen er vlekken aanwezig zijn en kan de kleur variëren van lichtrood tot donkerrood.
Crème
Een crèmekleurige Maine Coon heeft ook de rode basiskleur, maar bezit net als de grijze Maine Coon het gen voor verdunning. Hierdoor wordt de rode kleur lichter en minder fel. crèmekleurige Maine Coons kunnen variëren van licht crème tot donker crème
Wit
Een witte Maine Coon heeft als basiskleur altijd rood of zwart, maar bezit daarnaast het dominante gen voor wit. Hierdoor zie je de basiskleur niet terug in de vacht. Er zit namelijk geen pigment in de haren.
Kleurtekeningen en -effecten bij de Maine Coon
Naast de basiskleuren wordt de vacht ook bepaald door tekeningen en patronen. Daarnaast zijn er ook nog het silver- en smoke-effect. Door al deze verschillende tekeningen en effecten kunnen Maine Coons qua kleuren heel divers zijn.
Effen
Een Maine Coon met effen kleur heeft in principe geen patroon in zijn vacht. Toch is het – met name bij een rode Maine Coon – wel mogelijk dat er strepen of vlekken zichtbaar zijn. Een zwarte Maine Coon met effen vacht is echter wel relatief egaal van kleur.
Tabby
Tabby is het tegenovergestelde van effen. Als een Maine Coon het gen voor Tabby heeft, heeft de vacht een patroon. Dit kunnen strepen en lijnen zijn, maar bijvoorbeeld ook stipjes of vlekjes. De meest voorkomende Maine Coon kleur is brown tabby. De Maine Coon heeft dan zwart als basiskleur, maar er zijn ook lichtere, bruine strepen of vlekken te zien.
Witte vlekken
Een effen of tabby Maine Coon kan daarnaast ook witte vlekken hebben. Witte vlekken komen voor in combinatie met alle kleuren en een schildpad poes kan ook witte vlekken hebben. De hoeveelheid wit kan variëren van een klein wit vlekje op de borst tot een vrijwel helemaal witte vacht.
Zilver
Alle tabby Maine Coon kleuren met hebben ook een zilver variant. Dit houdt in dat de aanzet van de haren kleurloos zijn en zich verder naar de haarpunt het meeste pigment bevindt. Als je de vacht uit elkaar blaast, zie je dat de onderste laag lichter, zilverachtig van kleur is.
Smoke
Als een Maine Coon met effen kleuren een kleurloze haaraanzet heeft, wordt dit niet zilver, maar smoke genoemd. Dit effect wordt veroorzaakt door hetzelfde gen, alleen is er bij een effen Maine Coon dus geen duidelijke tekening zichtbaar, maar wel een smoke effect.
Niet toegestane kleuren voor Maine Coons
Hoewel er heel veel kleuren zijn toegestaan bij Maine Coon katten, zijn er een aantal uitzondering. De kleuren die niet officieel zijn toegestaan zijn lilac, chocolate en point kleuren, zoals je bijvoorbeeld ziet bij de Siamees, Heilige Birmaan en Ragdoll.
Kleurgenetica bij Maine Coons
Welke kleuren een Maine Coon kitten krijgt, hangt af van de genen die hij meekrijgt van zijn ouders. Beide ouders geven voor elke eigenschap een gen mee en het dominante gen bepaalt vervolgens welke kleur de kitten krijgt. Zo is het gen voor verdunning, waardoor crème en blauw ontstaan recessief en het gen voor rood of zwart juist dominant. Het gen voor tabby is juist weer dominant ten opzichte van het gen voor een effen vacht. Wit is dominant over gekleurd en wit gevlekt is dominant over niet gevlekt. Tot slot is het zilvereffect ook dominant.
Inleiding
Het ‘Easy Mind System (EMS)‘ van FIFé wordt gebruikt om de verschillende kleuren en patronen aan te geven
De EMS code is ook terug te vinden op de Stamboom van een Kattenvereniging aangesloten bij de FIFé
Alleen de EMS codes die van toepassing zijn op de Maine Coon zijn in de tabel hieronder weergegeven
De EMS codes voor de kleur ogen, is niet meegenomen in het overzicht op deze pagina
Achter iedere kleur- en patrooncombinatie worden de mogelijke FIFé EMS codes weergegeven
De categorie ‘8. Amount of white’ is in de onderstaande paragrafen weergegeven als ‘… & White’
EMS codes van toepassing op de Maine Coon
n – zwart
a – blauw
d – rood
e – crème
f – zwart schildpad
g – blauw schildpad
s – smoke / zilver
w – wit
En dan zijn er nog de volgend patronen die de kleuren kunnen hebben:
01 – van (een patroon waarbij enkel de staart is gekleurd en er op de kop een paar gekleurde vlekken mogen zijn)
02 – harlekijn
03 – bicolour
09 – geen van, harlekijn of bicolour, maar wel met wit (elke hoeveelheid)
11 – shaded
12 – tipped (shell)
21 – tabby (niet gespecificeerd)
22 – gemarmerd
23 – gestreept
24 – gevlekt
25 – ticked
Wanneer de grote dag is aangebroken kan dit zowel voor jou, je gezin als voor je kitten erg spannend zijn. Je kitten kent tot nu toe alleen het verblijf in het nest bij moederpoes en eventuele broertjes en zusjes.
Het is belangrijk om dit goed te beseffen wanneer jij jouw kitten gaat ophalen. In dit artikel geven we je een aantal tips voor de eerste dagen met een kitten in huis. Je leest meer over:
De rit naar huis
Kennismaking in huis
Het bepreken van de ruimte
Een eigen plekje creeren
De omgeving ontdekken
Een kittenproof huis
Elkaar leren kennen
De dierenarts bezoeken
De rit naar huis
Probeer voor zoveel mogelijk geruststelling te zorgen tijdens de rit naar huis. Maak gebruik van een kattenreismandje waarin je kitten veilig vervoerd kan worden. Zorg ervoor dat dit een comfortabel plekje wordt door er een zacht kleedje en bijvoorbeeld een lapje of knuffeltje met de nestgeur in te leggen als je deze meekrijgt. Je kunt de reismand en het kleedje ook wat inspuiten met een speciale feromonenspray. Verstop wat lekkers in het kattenmandje en geef ook gedurende de rit eens wat lekkere kittensnoepjes als je kitten dit wil hebben. Wanneer je een langere rit moet maken is het handig om de bodem met een oude handdoek of puppy trainingsmatten te bedekken om mogelijke ongelukjes op te vangen.
Welkom thuis
Je kitten zal snel gewend raken aan het reismandje en deze als veilige plek tussen al het nieuws gaan zien. Maak thuis ook gebruik van het reismandje door deze de eerste periode op een rustige veilige plek met het deurtje open te laten staan. Verstop er zo nu en dan wat lekkers in en spray af en toe weer even opnieuw met de feromonenspray. Wanneer je een hond en kat samen in huis hebt, of andere huisdieren die graag kennis komen maken, kun je het mandje bij binnenkomst het beste eerste even hoog neerzetten zodat je kitten rustig aan de geluiden, geuren en nieuwe omgeving kan wennen en de andere dieren eerst voorzichtig kennis kunnen komen maken.
Je kan ook je kitten eerst in een andere ruimte zonder katten en zonder honden neerzetten waar je dan een halve of hele dag bij blijft zodat het kitten eerst kan wennen aan het huis en aan jou. Zet in deze ruimte een kattenbak, krabpaal, speeltjes en brokjes, water en wat natvoer. Na een halve of hele dag kan je je kitten laten kennismaken met de andere katten en/of honden. Dit kan je doen door even een kat in de ruimte te laten en daarna die weer naar beneden te doen of het kitten naar beneden te doen in de woonkamer en daar te laten zodat ze aan elkaar kunnen wennen.
Het kan ook zo zijn dat het kitten meteen onder de bank kruipt en daar de eerste uren niet meer onder vandaan komt. Dat is niet erg en is heel normaal. Push het ook niet en trek het kitten zeker niet onder de bank vandaan. Heb geduld en ga zelf gewoon op de bank zitten. Je kitten heeft dan gewoon wat meer tijd nodig om aan alles te wennen en zal vanzelf onder de bank vandaan komen.
Beperk de ruimte
De ene kitten is de andere niet. Sommige kittens zijn eerst erg onder de indruk van wat er zojuist allemaal is gebeurd en zijn daardoor wat teruggetrokken en rustig. Aan andere kittens merk je weer helemaal niets. Hoe verleidelijk het dan ook kan zijn, laat je kitten niet meteen ronddwalen in de nieuwe omgeving. Beperk de mogelijkheden in het begin tot een veilige ruimte met daarin eigen spulletjes en breid de ruimte gedurende de eerste weken steeds wat verder uit. De feromonenspray is ook nu weer handig. De kalmerende spray stelt je kitten gerust en helpt jouw kitten op natuurlijke wijze om te gaan met alle veranderingen. Er zijn ook handige verdampers voor in het stopcontact te verkrijgen.
Een eigen plekje
Zorg dat je kitten een eigen veilige plek in huis heeft waar eerst rustig aan de nieuwe situatie gewend kan worden. Plaats de kattenbak niet te dicht bij de slaap- en speelplek en zorg dat je kitten altijd goed bij het voer en drinkwater kan. Bied je kitten ook wat leuke kattenspeeltjes en een krabmeubel aan. Niet iedere kitten zal hier gelijk gebruik van maken, maar het wennen aan de nieuwe spulletjes is ook erg belangrijk. Een kartonnen doos waarin je kitten zich kan verschuilen wordt vaak ook erg gewaardeerd. Voor de eerste nacht is het belangrijk dat de ruimte veilig genoeg is om je kitten alleen in achter te laten.
De omgeving ontdekken
Wanneer je jouw kitten de omgeving laat ontdekken merk je snel genoeg met wat voor een karakter je te maken hebt. Geef je kitten de tijd en ruimte om geheel op eigen tempo uit het reismandje te komen en op ontdekking te gaan. Zorg dat je kitten eerst de nieuwe omgeving, de nieuwe gezinsleden en de kattenbak goed leert kennen en geef pas daarna steeds meer ruimte in huis. Soms is hier maar 24 uur voor nodig, maar dit kan afhankelijk van de leeftijd, de leefomgeving en de persoonlijkheid van de kitten ook gerust 2 weken duren.
Maak je huis kittenproof
Niet alles in huis zal even kittenbestendig zijn. Met name de ondeugende kittens zullen je hier snel op wijzen. Zorg ervoor dat hangende koorden, snoeren, bedrading, touw, garen, maar ook giftige planten, medicijnen en waardevolle spullen (voorlopig) veilig zijn opgeborgen. De nieuwsgierigheid van kittens is aandoenlijk, maar brengt ze ook eenvoudig snel in de problemen. Pas daarom ook op met smalle gangen of gaten in, achter of onder meubels waar je kitten in kan kruipen en mogelijk niet meer uit kan komen.
Leer elkaar goed kennen
Besteed ook veel tijd en aandacht aan de kennismaking tussen je kitten en jou en je gezin. Wees lief voor je kitten, aai, speel en praat tegen je kitten zodat deze goed aan jou kan wennen. Probeer juist nu de pootjes, voetjes, nagels, staart, oren en het bekje aan te raken. Aanrakingen als deze vinden oudere katten vaak niet zo prettig maar zijn soms wel nodig voor verzorging of medische behandelingen. Door je kitten dit nu al rustig aan te leren heb je daar nog heel lang profijt van.
Bezoekje aan de dierenarts
Een eerste bezoekje aan de dierenarts kun je het beste ook meteen gedurende de eerste dagen doen. Wanneer je kitten al snel gevaccineerd moet worden kan dit gecombineerd worden. De dierenarts zal je kitten wegen en lichamelijk onderzoeken op parasieten, luchtwegaandoeningen of andere medische afwijkingen. Ook zullen de mogelijkheden voor een identificatiechip en sterilisatie of castratie besproken worden. Voor je kitten is dit meteen een goede oefening om alvast te wennen aan de dierenarts, andere mensen en een ritje in de reismand.
De Maine Coon is in schofthoogte, lengte en gewicht een van de grootste kattenrassen die oorspronkelijk gedomesticeerd waren. Ze worden gekenmerkt door een imposant voorkomen en rustig en stabiel karakter.
Er zijn veel verhalen over de oorsprong van dit ras. Een populair broodjeaapverhaal is dat de Maine Coon een kruising zou zijn tussen een lynx en een wasbeer.
Een ander, veel romantischer verhaal gaat over kapitein Samuel Clough uit Maine, de Franse koningin Marie Antoinette en haar katten. Er zijn documenten bewaard gebleven dat de kapitein tijdens de Franse Revolutie meegewerkt zou hebben aan een plan om de koningin naar de Verenigde Staten te helpen ontsnappen. Wat blijkbaar mislukt is, maar er kwamen zes koninklijke langharige katten met het schip mee naar Maine, die door sommigen worden gezien als de voorouders van de Maine Coon.
Maar in werkelijkheid stamt de Maine Coon af van een aantal langharige huiskatten en dieren die het recessieve gen voor langhaar droegen die al vroeg door kolonisten uit Europa naar Noord-Amerika werden meegenomen. Het klimaat met vaak koude winters geeft het langharige fenotype daar een voordeel zodat er relatief veel langharige dieren in de huiskattenpopulatie voorkomen.
Uiterlijk
De Maine Coon is een grote kat met een halflangharige vacht, een stevig skelet en een lange volle staart. Op latere leeftijd kan het ras, vooral in de winter, een imposante kraag rondom de kop en een langere beharing op de achterkant van de achterpoten (“broek”) ontwikkelen. Veel dieren bezitten ook de recessieve eigenschap voor oorpluimpjes, iets dat door liefhebbers gewaardeerd wordt. Dit maakt de Maine Coon tot een imposante verschijning. Maine Coons zijn seksueel actief vanaf een maand of zes maar zijn pas volledig lichamelijk uitgegroeid na 3 jaar. De kat weegt dan gemiddeld tussen de 5 en 9 kilo voor katers en 4 tot 6 kilo voor poezen.
Karakter
Ondanks het imposante voorkomen van de Maine Coon is het een rustige maar energieke kat met een goede sociale houding ten aanzien van mensen en andere huisdieren. Het humeur is over het algemeen vrij evenwichtig en stabiel, speels en tolerant. Het zijn aanhankelijke katten die niet goed als enige kat in een huishouden gehouden kunnen worden. De kat beschouwt zich als onderdeel van het gezin en is altijd dicht betrokken bij wat er gebeurt in huis. Het zijn geen echte schootkatten en de meeste liggen liever naast of in de buurt van de eigenaar. Het stemgeluid is gematigd en ze zijn niet bijzonder vocaal.
Fokstandaard en fokgegevens
Er kunnen tot in de huidige tijd nieuwe katten aan het fokbestand van de Maine Coon worden toegevoegd, met als voorwaarde dat deze kat daadwerkelijk uit Maine komt en aan de rasstandaard voldoet. Uniek voor het ras is een complete documentatie via een online onderhouden stambomendatabase, zodat iedere eigenaar in de afstamming kan terugkeren tot de eerste stam (foundation) dieren in Maine en omstreken. Ook kan hiermee de inteeltcoëfficiënt berekend worden zodat de fok gerichter kan plaatsvinden.
Ook worden zij bij de dierenarts uitgebreid getest inclusief PL en algemene gezondheid.
RASSTANDAARD
Volgens de rasstandaard heeft de Maine Coon een rechthoekige lichaamsvorm. De kop is iets langer dan hij breed is, met een licht hol profiel. De romp is lang en de kat heeft een brede borst. De borstelige staart is minstens zo lang als de romp. De ogen zijn groot en rond. Maine Coons komen voor in veel kleuren (niet Chocolade, Lavendel, Amber, Caramel, Chinchilla, Kaneel) en in alle tekeningen behalve Pointed. Ook is de oogkleur gevarieerd, van groen, groen-oranje tot blauw en ongelijk (een blauw en een oranje oog) in witte en tweekleurige Maine Coons.
De rasstandaard van de Maine Coon staat alle combinaties van vacht- en oogkleur toe. De middellange laag is dicht, waterafstotend en beschermt tegen vocht en sneeuw. Het is iets korter op de rug en nek. De lange borstelige staart beschermt de opgerolde kat tegen wind en kou. De oren zijn aan de binnenkant zwaar behaard en aan de uiteinden zie je de karakteristieke lynx-pluimpjes. De grote, ronde poten werken in de winter als sneeuwschoenen zodat de kat zich makkelijk kan verplaatsen zonder in de sneeuw weg te zakken.
vriendelijk, stressbestendig en dol op mensen
Karakter:
Maine Coons zijn jeugdige clowns tot op hoge leeftijd. Deze kat achtervolgt kleine voorwerpen op de grond en houdt van interactieve spellen met mensen. Doorgaans gaat het goed met honden en kinderen en past dit ras goed bij grote en actieve gezinnen. Hoewel ze groot en wild lijken, zijn ze zachtaardig en goedaardig en hebben ze een zachte, nogal piepende stem die niet helemaal past bij het gigantische lichaam. De Maine Coon is erg mensgericht, maar zonder opdringerig te zijn. Sommigen zijn schootkatten, de meesten geven er echter de voorkeur aan om hun mensen overal te vergezellen.
Houden en verzorgen:
Zoals elke kat heeft de Maine Coon een uitgebalanceerd dieet nodig. Op de leeftijd van vijf tot tien jaar moet het dieet worden omgeschakeld naar een caloriearm dieet, maar uiterlijk wanneer de eigenaar de eerste tekenen van overgewicht opmerkt. Maine Coons houden van water, dat altijd voldoende en vers klaar moet staan.
Gevoeligheid voor ziekten:
In de regel is de Maine Coon een sterke, gezonde kat. Toch kunnen er rastypische ziektes en problemen zijn die te wijten zijn aan de kleine genenpoel van het ras. Het meest voorkomende probleem van de Maine Coon is heupdysplasie. Heupdysplasie kan problemen veroorzaken tijdens het lopen of de kat zelfs kan immobiliseren.
Verder kunnen symptomen van cardiomyopathie variëren van milde hartritmestoornissen tot ernstige hartproblemen. Verantwoordelijke fokkers proberen de ziekte te voorkomen door geschikte, gezonde fokdieren te selecteren en genetische zwakheden te vermijden. De aangeboren afwijkingen aan de pootjes, die vaak werden aangetroffen in de beginperiode van het fokken (extra tenen op voor- en/of achterpoten) worden tegenwoordig nog maar zelden gezien.
Dol op mensen: de Maine Coon met de lynx-pluimpjes aan zijn oren.
Oorsprong en geschiedenis:
Tegenwoordig vermoeden fokkers dat het ras is ontstaan uit paringen van Amerikaanse korthaar katten en langharige katten die naar Amerika kwamen met Engelse zeevaarders, of zelfs met de Vikingen. In de literatuur wordt de Maine Coon voor het eerst genoemd in 1861 met de beschrijving van een zwart-witte kat genaamd “Captain Jenks of the Horse Marines”. En in 1895 won de bruin-gestreepte Maine Coon Dame ‘Cosie’ de titel Best Cat bij de Madison Square Garden Show. Begin 1900, toen Perzische katten in Amerika in de mode raakten, leverde de Maine Coon in aan populariteit. Pas vanaf 1950 veranderde dat langzaam. In 1968 werd de Maine Coon Breeders en Fanciers Association (MCBFA) opgericht in de VS en sinds 1980 is het ras erkend door alle rasverenigingen en -federaties.
Wist je dit?
De Maine Coon is een van de oudste, natuurlijk voorkomende kattenrassen van Noord-Amerika. Er zijn veel mythen en theorieën over hun ontstaan. De naam van de Maine Coon is geen toeval, omdat de meest voorkomende kleur en het ontwerp van de Maine Coon lijken op die van een wasbeer. Deze vergelijking gaf de kat zijn naam: ‘Wasbeer uit Maine’. Oorspronkelijk werden alleen bruine Tabby’s ‘Maine Coon’ genoemd, alle andere kleuren werden ‘Maine Shags’ genoemd.
De Maine Coon staat bekend om zijn grote aanpassingsvermogen qua leefomgeving; hij kan op een appartement wonen maar ook intens genieten van de buitenlucht. De Maine Coon kan het prima vinden met katten en honden, en is snel gewend aan nieuwe huisgenootjes.
Maine Coons zijn goedgehumeurd
Ze zijn altijd vriendelijk en goedgehumeurd en worden vaak omschreven als de clown onder de katten met hun gekke capriolen en streken. Ze vermaken zich uren met de kleinste vliegjes of papieren propjes.Maine Coons kunnen de, op het eerste gezicht, meest onmogelijke houdingen aannemen om te gaan slapen, je vindt ze dan ook vaak slapend op hun rug.
Zachtaardig
Onder het wilde, indrukwekkende uiterlijk schuilt een zachtaardig karakter, dat niet opdringerig is maar wel geniet van menselijke aandacht. Ze blijven speels tot op hoge leeftijd en vergeten hierbij af en toe hun grootte. Aan de andere kant kunnen ze ook erg lui zijn en graag veel liggen. Ze liggen niet vaak op schoot maar blijven wel altijd dicht in de buurt. Tegen mensen en kinderen zijn ze over het algemeen vriendelijk van aard.Doorgaans kunnen Maine Coons het goed vinden met andere katten en ook met honden kunnen zij goed overweg, mits ze ermee zijn opgegroeid. Vanwege hun grote aanpassingsvermogen kunnen zij prima aarden, zowel op een boerderij op het platteland als op een flat. Daarbij is het wel belangrijk dat er voldoende speelgelegenheid voor de kat moet zijn in een bovenwoning, zodat hij zich niet gaat vervelen en misschien ongewenst gedrag gaat vertonen. Omdat Maine Coons graag klimmen, is een grote krabpaal of klimmeubel een goede investering in het welzijn van de kat.
Intelligent en nieuwsgierig
Het zijn intelligente katten die een grote interesse hebben in hun omgeving, zelfs tot op het nieuwsgierige af. De meeste Maine Coons vinden stromend water zoals een drinkfontein geweldig en zijn zelfs niet vies van een regenbui.Typische eigenschappen van Maine Coons zijn het ‘babbelen’ tegen hun baasjes en het eten met hun voorpootjes; ze scheppen als het ware het eten uit het bakje.
Stemgeluid
De meeste mensen zijn verbaasd als ze voor het eerst het zachte stemgeluid van een Maine Coon horen, je zou een heel ander geluid verwachten als je kijkt naar het formaat en uiterlijk van de kat. Van de meeste Maine Coon houders zul je horen dat als ze eenmaal een Maine Coon in huis hebben (gehad) ze niets anders meer willen, er wordt gekscherend gepraat over ‘het coon-virus’.
Karakter
Ondanks het imposante voorkomen van de Maine Coon is het een bijzonder vriendelijke en energieke kat met een groot sociaal besef naar andere huisdieren en mensen toe. Uitzonderingen daargelaten. Er wordt aangeraden om een Maine Coon een speelkameraadje te bieden. Als ze te lang zonder speelmaatje zijn zal de kat op den duur wegkwijnen. Wat resulteert in niet gewenst gedrag zoals hangen in de gordijnen en sloopgedrag. Ook kan de kat onzindelijk worden. Als een kitten alleen geplaatst wordt zonder speelkameraadje zal het zich gauw vervelen en zal op den duur niet zo sociaal meer zijn wat bij het ras Maine Coon hoort. Twee katten samen zullen elkaar vermaken en veel socialer zijn.
Desalniettemin, als de eigenaar er wel is zal de Maine Coon hem of haar vaak door het huis heen volgen en op een afstandje toekijken naar de bezigheden van het baasje. De Maine Coon is niet echt een schootkat. (Ook zijn hier weer uitzonderingen op de regel) De Maine Coon gaat liever naast of in de buurt van zijn baasje liggen. Heel typisch voor de Maine Coon is het creatief gebruik van de voorpoten om zaken vast te pakken, te eten en zelfs deuren te openen. Ook vinden de meeste Maine Coons water erg aantrekkelijk om mee te spelen. Je doet ze een groot plezier met een waterbak met stromend water.
De Maine Coon is heel prettig in de omgang. Hij heeft meestal een prettig humeur, is intelligent, vriendelijk en verdraagzaam bij mensen en andere huisdieren. Ondanks dat hij soms wat verlegen overkomt, is de Maine Coon op hogere leeftijd nog speels en vindt het heel fijn om aandacht te krijgen.
Wanneer ze naar buiten mogen, worden ze al gauw goede jagers, omdat het hele goede springers zijn.Verder hebben ze een groot zelfvertrouwen, zijn slim en hebben een open karakter wat een Maine Coon tot een goede familie kat maakt.
Wat is het verschil in karakter van een poes en een kater?
Elke kat is natuurlijk een individu met zijn eigen karaktertrekken, maar er zijn bepaalde trekjes die meer bij een het ene geslacht voorkomen als bij het andere.
POES
De poezen zijn goede moeders en zijn daardoor ook alerter dan katers.
Over het algemeen is een poes wat gereserveerder dan een kater. Ze zijn wel gewoon lief en aanhankelijk maar toch wat meer gereserveerd, uitzonderingen daargelaten.
Daarentegen zijn ze vaak beter in het zichzelf wassen en schoonhouden, waardoor je minder vaak hoeft te helpen bij de vacht verzorging. Maar ze kletsen dan ook wel weer meer dan katers en voelen zich eerder beledigd.
KATER
De katers zijn meestal ondernemender en daardoor ook wat ondeugender. Ook zijn ze vaak relaxter en liever dan de poezen. Hierdoor zijn ze ook veel knuffeliger, ook hier zijn weer uitzonderingen op.
Door hun afmetingen en karakter komen ze ook wat stoerder over dan de poezen. Nadeel is wel weer dat ze zichzelf minder goed schoonhouden en je dus wat vaker zult moeten helpen met de vacht verzorging.
De lente en herfst zorgen voor heel wat extra werk als u een langharige kat heeft. Dit is namelijk het moment dat de katten van vacht veranderen. Langharige katten zijn van nature voorzien van een bijna volledig nieuwe ‘jas’. Wanneer de zon weer hard begint te schijnen, gooien ze hun wintervacht weg.
Deze wintervacht wordt vervangen door een veel lichtere zomervacht, die de kat beschermt tegen overmatige Uv-straling en overmatige hitte. De wintervacht (met zijn dikke isolerende onderlaag van haar) beschermt de kat tegen het ongemak van nat en koud weer.
De trotse eigenaar van de kat heeft dus hoe dan ook veel te doen. Ze verliezen (helaas) nou eenmaal hun haren! Dagelijks en continu. Een van de redenen hiervan is het intensieve en instinctieve likken van de vacht.
Daarbij vallen de haren ook nog helemaal uit zichzelf uit, op basis van een dagelijks ritme. Dit wordt de ‘anagene fase’ genoemd: een periode waarin nieuwe haarwortels op natuurlijke wijze ontstaan.
Na die fase volgt de ‘catagene fase’, een overgangsfase. Daarna stopt het haar helemaal met groeien. Dit wordt de ‘telogene’- of rustfase genoemd.
Het haar is nu over de volle lengte gegroeid, maar is nog steeds stevig geworteld. Het begint uit te vallen in de zogenoemde ‘exogene’ fase. Langharige katten hebben wel 12 tot 24 procent van hun lichaamsgewicht te danken aan hun vacht!
Katten die binnen leven zijn erg gevoelig voor verharen. Dit komt doordat de temperatuur in huis over het algemeen hetzelfde blijft, dit betekent dat de kat zich niet hoeft aan te passen aan warmte of kou.
Ook de dagen zijn, gezien de binnenverlichting, allemaal ongeveer even lang voor de huiskat. Sommige katten reageren op deze kunstmatige omgeving door constant haar te verliezen. Langharige katten zijn hier helaas bijzonder gevoelig voor. In het voorjaar wordt dit fenomeen nog erger benadrukt.
Langharige huistijgers zijn natuurlijk magisch en prachtig, maar er is geen twijfel over mogelijk dat de verzorging van deze prachtige beestjes veel meer werk kost dan die van kortharige katten. Als het mogelijk is moet u ze, vanaf het begin al, elke dag borstelen. Dit is nou eenmaal iets dat u uw langharige kat verschuldigd bent!
11 Cat’s Best tips voor de verzorging van de vacht van langharige katten
Tip 1: zoek de oorzaken van de vachtproblemen
Of uw kat nou een Angora, Birmaan of Perzische is: u houdt van die lange en zijdezachte vacht, ook al is deze zo lastig om voor te zorgen. Dus wat is het probleem? U krijgt bolletjes haar door het hele huis? De vacht van uw kat is niet langer glanzend of heeft zelfs kale plekken? Dan moet u dat tot op de bodem uitzoeken. De mogelijke oorzaken van vachtproblemen staan hieronder beschreven:
Voedsel of verandering van voeding
Katten moeten op een evenwichtige manier en in overeenstemming met hun natuur gevoerd worden. Een eenzijdig dieet (bijvoorbeeld uitsluitend bestaand uit droog voer) kan een negatief effect hebben op het uiterlijk van de vacht.
Vitaminetekort
Soms kan het handig zijn om tekorten in de voeding te compenseren door uw kat vitaminen te geven. Uw dierenarts kan u in dat geval ongetwijfeld adviseren. Hij/zij kan u vertellen of tarwekiemen, zalm- of olijfolie of misschien een speciale pasta een positief effect op de vacht kan hebben.
Parasietenbesmetting
Wanneer ze besmet zijn met mijten en vlooien, zijn katten van nature geneigd zichzelf veel te krabben. In het ergste geval kan dit er zelfs toe leiden dat ze hele kluiten met bont uit hun vacht trekken. De besmetting moet dan door de dierenarts vastgesteld worden, waarna u het juiste geneesmiddel kunt aanschaffen. Regelmatige behandelingen tegen wormen zijn sowieso essentieel, omdat vlooien ook wormen over kunnen brengen.
Stress-gerelateerde haaruitval
Nieuwe mensen in huis, een concurrerende situatie met andere katten, verhuizen: er zijn veel verschillende redenen waarom een kat zich zo gestrest kan voelen dat hij steeds meer haar begint te verliezen. In sommige gevallen blijkt de behandeling met Bachbloesem effectief te zijn. Dit wordt gebruikt om het emotionele evenwicht van de kat te herstellen.
Uitzonderlijk fysieke spanningen
Na een operatie, koorts of een zwangerschap kan de uitzonderlijke lichamelijke belasting van de langharige kat leiden tot het verlies van de vacht.
Hormoon onregelmatigheden, stofwisselingsstoornissen en auto-immuunziektes
Als alle mogelijke oorzaken van vachtproblemen bij langharige katten die hierboven genoemd zijn niet het geval zijn, is de enige manier om uit te zoeken wat er mis is, een grondige bloedtest.
Deze katachtige parasieten kunnen gevaarlijk zijn:
Naast vlooien, teken en mijten (die langharige katten hoogstwaarschijnlijk oppikken als ze in de tuin zijn of met andere buitenkatten in contact komen) zijn vogelluizen een bijzonder groot probleem voor langharige katten.
Het gaat hier niet om zes benige vleugelloze insecten die zich voorplanten in de vacht van de kat. Vogelluizen zijn familie van gewone luizen, en ook net zo klein (1 tot 1,5 millimeter lang en een halve millimeter breed). Bij katten voeden vogelluizen zich, in tegenstelling tot bij mensen, zich niet met bloed. Wel met schurft, klierafscheidingen en haar. Deze onaangename plagen vermenigvuldigen zich snel, omdat het vrouwtje om de twee of drie dagen verse eitjes in de vacht kan leggen.
Een infectie met deze parasieten, die meestal voorkomt door contact met een zwerfkat, is vooral gevaarlijk in de winter. Dan is het immuunsysteem van de kat namelijk zwakker dan in de zomer.
Vogelluizen voelen zich vooral aangetrokken tot een lange, dikke matte vacht. In zo’n omgeving voelen ze zich lekker thuis en kunnen ze echt een plaag worden!
Tip: als uw kat na een bepaalde tijd een versleten vacht heeft, een te grote hoeveelheid haar verliest of zichzelf kapot likt, moet u absoluut uitzoeken wat er aan de hand is. Een bezoek aan de dierenarts is dan hard nodig!
Tip 2: het juiste kattenvoedsel
We zijn wat we eten. Dat geldt natuurlijk ook voor katten. En met goed eten krijgt uw kat een mooie dikke vacht. Katten zijn vleeseters, dus bij het kiezen van kattenvoer is het belangrijk dat een groot gedeelte ervan licht verteerbaar vlees bevat.
Dit moet minstens een verhouden van 2/3 zijn. Het spijsverteringssysteem van onze huiskatten is in eerste instantie op vlees, en het eiwit dat erin zit, gericht.
Vlees bevat ook taurine, een belangrijk aminozuur dat katten zelf niet kunnen produceren. Wanneer katten een natuurlijk en van hoge kwaliteit dieet hebben, zal het beter met hun vacht gaan. Als de ingrediënten op de verpakking vermeld staan heeft u meer kans om de kwaliteit van het voedsel te beoordelen.
Tip: vraag bij een dierenarts welke factoren u in gedachten moet houden bij het voeren van uw kat, en welke toevoegingen geschikt en nuttig zijn voor de vacht.
Tip 3: vind het juiste moment om voor de vacht te zorgen
Wanneer uw kat een ontspannen en knuffelig humeur heeft en u de tijd heeft om het werk goed te doen, is dat het perfecte moment om uw kat een grondige vachtbehandeling te geven
Het zou geweldig zijn als u het een onderdeel van uw dag routine zou kunnen maken. Uw langharige kat zal u op alle mogelijke manieren dankbaar zijn. Niet alleen met zijn liefdevolle waardering, maar ook met zijn prachtig verzorgde vacht.
Het is handig een kamer te vinden waar geen verrassend harde geluiden het dier kunnen afleiden. Leg in zo’n kamer de kat voor u, bijvoorbeeld op een tafel (maar zorg er dan wel voor dat hij op een doek ligt).
Aai hem vervolgens een tijdje, voordat je begint met het borstelen van het kopje en verdergaat naar de staart. Borstel altijd met de richting van het haar mee.
Tip: het vinden van de juiste plaats voor de behandeling is erg belangrijk. U kunt hiervoor een gezellig hoekje maken en de kat daar eerst even laten rondsnuffelen. Dan kan hij wennen aan de verzorgingsspulletjes die u voor de verzorging van het haar gebruikt.
Tip 4: op deze manier kunt u uw langharige kat van de vachtbehandeling laten genieten
De staart van uw langharige kat moet altijd geborsteld worden, nooit gekamd. Een groot risico van kammen is namelijk dat u zijn prachtige staartharen eruit trekt.
Katten houden er over het algemeen niet van om op hun rug gedraaid te worden. Dus zet uw kat op een tafel, of doe zijn buikje van onderaf. U kunt ook nog uw kat op uw arm plaatsen en de voorpoten met de ene hand vasthouden, terwijl u met de andere hand uw kat borstelt.
Hoe meer uw langharige kat u vertrouwt, hoe meer hij het toe zal laten dat u voor zijn vacht zorgt. Beloon hem na de behandeling met iets lekkers en hij zal al snel snappen dat stilzitten een beloning betekent.
Het is allemaal de moeite waard, want het dagelijkse borstelritueel zorgt ook voor een hechtere band tussen u en uw huisdiertje!
Tip: ook katten zijn gewoontedieren, en zullen dus samen met u genieten van het dagelijkse verzorgingsritueel. Probeer dus elke dag, op hetzelfde tijdstip, tijd te reserveren voor het verzorgen van uw langharige kat. Zelfs om de dag verzorgen is beter dan het op onregelmatige dagen of in zeldzame gevallen te doen.
Tip 5: regelmatige vachtverzorging is een must!
Want hoe minder vaak je de vacht van uw langharige kat borstelt, hoe moeilijker het zal worden (en dus ook langer zal duren). Als u het regelmatig doet kunt u zelfs de dicht gematteerde vacht en klitten dichtbij de huid eruit krijgen.
Deze kunnen de gevoelige huid van uw kat permanent beschadigen. Kriebelend eczeem kan zich ontwikkelen en ruwe plekjes kunnen ontstoken raken. Dit kan ernstige gevolgen voor de gezondheid van het diertje hebben.
Tip: kies voordat u begint aan het vachtverzorgingsritueel een moment waarop uw kat volledig ontspannen is. Hetzelfde geldt voor u! Doe het op de stilst mogelijke plek in huis en ook altijd op dezelfde plek.
Tip 6: laat uw kat wennen aan de borstel: hoe eerder, hoe beter
Het belangrijkste is om rekening te houden met de eigen persoonlijkheid van uw kat. Dwing de kat nooit om iets te doen wat hij niet wil doen. Ligt er wel aan of hij jong of oud is natuurlijk.
Leven met katten is een echte les in geduld! U moet ongeveer een kwartier rekenen voor het dagelijks verzorgen van de vacht. Om de dag is ook een optie, als u geen tijd heeft om het elke dag te doen.
Maar minder kan uiteindelijk meer betekenen, want de langharige vacht van de kat wordt nou eenmaal gemakkelijk dof.
Tip: als u een jong katje hebt, is dit een prachtige gelegenheid om hem te laten wennen aan een dagelijks verwenmomentje. U kunt hem dan op een speelse manier introduceren aan de dagelijkse verzorging.
Tip 7: het beste vachtverzorgingsaccessoire voor uw kat
Een speciale borstel voor een succesvolle behandeling van de vacht van uw lieveling wordt sterk aangeraden. Zelfs als zulke producten zo nu en dan nog best wel duur kunnen zijn. Vooral plukborstels zijn heel geschikt. Die maken het een stuk makkelijker om de dode onderlaag van de vacht en losse haartjes te verwijderen.
Borstels voor mensenhaar zijn gemaakt van natuurlijke haren (bijvoorbeeld die van wilde zwijnen), zulke borstels zijn ook ideaal voor kattenhaar. Zo zal uw kat een mooie glanzende vacht krijgen.
Tip: zorg dat u alle spulletjes (borstel, kam, vochtige doekjes, poeder, etc.) bij de hand heeft voordat u begint. Het zou het makkelijkste zijn om een verzorgingsmandje voor de kat te hebben, waar u alle spullen in op kunt bergen.
Het is aan te raden om een metalen kam met brede, afgeronde tanden te gebruiken. Een plastic borstel met nopjes kan ook heel goed worden gebruikt voor het masseren van een langharige kat. Kijk maar eens wat rond op internet of in winkels, voor elke lengte is er een gepast verzorgingsaccessoire.
Bijvoorbeeld:
Een ontvlechtende kam
Furminator
Handschoenen
Tip 8: verzorgingsproducten voor de kattenvacht
Achter de oren, onder de oksels, aan de binnenkant van het been en rond het buikje: dit zijn allemaal plaatsen waar de kat van nature gevoelig is, net als wij. U wordt geadviseerd om deze plekjes eerst te behandelen met een beetje poeder of verzorgingsschuim.
Er zijn ook speciale ontvlechtende sprays te vinden voor uitzonderlijk hardnekkige doffe plekjes. Spuit een beetje op, dep het voorzichtig en kam het vervolgens uit: dat is de juiste methode.
Er zijn ook olies voor het verzorgen van de vacht van langharige katten.
Tip: bij alle producten zijn kwaliteit en natuurlijkheid de belangrijkste kenmerken om te overwegen. Katten kunnen namelijk allergische reacties hebben op kunstmatige producten. Ze hebben ook een extreem gevoelig reukvermogen. Geuren die wij misschien lekker vinden, kunnen walgelijk zijn voor een kat.
Tip 9: stop uw kat in bad (alleen wanneer het écht nodig is)
Onze getemde vrienden zijn van nature niet dol op water, ook al zijn er af en toe uitzonderingen. U kent uw eigen kat het beste en zal op basis van die kennis kunnen bedenken hoeveel/weinig uw kat er plezier aan zal beleven om een bad te krijgen.
In principe zou een volledige wasbeurt (gebruik hierbij een speciale kattenshampoo) het allerlaatste redmiddel moeten zijn als u in extreme nood verkeert. Bijvoorbeeld als uw langharige kat diarree heeft, in contact is gekomen met een giftige stof of om welke reden dan ook heel vies is geworden.
Dit zeggen we, omdat badderen stressvol kan zijn voor katten. En te vaak wassen kan leiden tot huidproblemen. Als alternatief kunt u de aangekoekte of doffe plekjes zorgvuldig met lauw water schoonmaken. U kunt ook voorzichtig schoonmaakdoekjes gebruiken om de binnenkant van de oortjes schoon te maken.
Korstjes in de ooghoeken komen vooral voor bij oudere katten en Perzen. Deze kunnen goed worden verwijderd met een vochtig keukenhanddoekje.
Tip: zowel kortharige- als langharige katten houden niet van badderen (hoewel er natuurlijk uitzonderingen zijn). Dit betekent dat u een badje alleen moet overwegen als uw langharige kat op de een of andere manier heel vies is geworden. Overweeg eerst altijd of een stompe schaar geen beter alternatief is.
Tip 10: het knippen van de vacht van langharige katten
Als het écht moet, kan het zo zijn dat u een knoop weg moet knippen. Dat kan met een speciaal mesje of beter nog: met een schaar (de schaar moet botte randen hebben).
Wees in dat geval heel voorzichtig, want het komt niet vaak voor dat een kat echt helemaal stil blijft staan. Steek, voordat u begint te knippen, een kam tussen de huid en de knoop. Dan gaat er waarschijnlijk niks mis.
Tip: naast het borstelen, moet u de lange haren rond het achterwerk van uw kat continu trimmen. Dit is namelijk een gebied waar ontlasting zich op een bepaalde manier aan het haar kan gaan hechten. Dat kan nogal onaangename gevolgen voor uw kat hebben.
Tip 11: als er écht geen alternatief is, kunt u nog altijd de gehele vacht van uw kat afknippen
Als de vacht helemaal dof en beschadigd is, is een bezoek aan de dierenarts en een licht verdovingsmiddel de enige manier om het te redden. De vacht zonder verdoving wegknippen is geen optie. Katten kunnen namelijk (in tegenstelling tot honden) nooit lang genoeg stil blijven staan. Het risico van verwonden is dus veel te groot.
Het hele proces is erg onaangenaam. Zowel voor de kat als voor het baasje, omdat verdovingsmiddelen in eerste instantie belastend kunnen zijn voor het systeem. Vervolgens duurt het een tijdje voordat de vacht van uw langharige kat weer volledig mooi terug kan groeien.
Het wegknippen van de vacht zal de vernieuwde haargroei stimuleren. Op zo’n moment is regelmatig borstelen dan ook belangrijker dan ooit.
Tip: na zo’n ingreep is het echt noodzakelijk om een consistent verzorgingsregime aan te houden, als u dit niet al deed. Het allerbelangrijkste is om te voorkomen dat er opnieuw glansloze plekken ontstaan.
Wat u moet ontwijken wanneer u de vacht verzorgt
Kammen gemaakt van kunststof worden afgeraden, omdat ze tijdens het kammen elektrische lading kunnen ophopen. U en uw kat kunnen dan af en toe een schok krijgen, letterlijk en figuurlijk.
Tijdsdruk! Omdat uw kat het meteen doorheeft als u niet echt de tijd hebt om het werk goed te doen.
Drukte en lawaai in de kamer. Het zal uw kat ergeren als u de televisie aan heeft of naar harde muziek luistert tijdens het borstelen. Luidruchtige stemmen en schreeuwende kinderen moeten ook worden vermeden. Dat zijn niet de juiste omstandigheden voor een succesvolle verzorging.
Tip: maak het borstelen een aantrekkelijk ritueel, wat niet alleen fijn is voor uw kat, maar ook voor u een mooi ontspanningsmoment kan zijn!
Vachtbehandeling van langharige katten in een notendop
Uw prachtige langharige kat: Onze ultieme tips voor een gemakkelijke verzorging van de vacht. Een korte samenvatting:
Gebruik, om te beginnen, een metalen kam met botte punten. Deze maken het mogelijk om kleine klitten voorzichtig te verwijderen. Wees vooral voorzichtig rond de oren en het nekje.
Bijzonder hardnekkige klitten kunnen worden weggeknipt. Maar als u dit doet, gebruik dan een schaar met stompe randen of een speciaal mes.
Vervolgens gebruikt u een plukborstel om de onderlaag helemaal glad te krijgen en de klitten in de korte en lange haren erboven te ontwarren.
Babypoeder kan heel nuttig zijn (alleen puur natuurlijke producten gebruiken) voor de effectieve behandeling van vette en met roos bedekte plekjes bij langharige katten.
Eerst zaken, dan plezier. Nu kunt u de vacht, met zachte streelbewegingen, (altijd met de richting van de haren mee) borstelen met een natuurlijke haarborstel. Het is een heerlijke massagesessie voor uw langharige kat en de beste manier om de perfecte verzorging af te ronden.
Beloon uw kat aan het einde van de borstelsessie! Bijvoorbeeld door hem te knuffelen of te aaien, een spelletje te spelen of hem wat lekkers te geven.
Geniet altijd van de tijd die u besteedt aan uw langharige kat en de verzorging van zijn prachtige vacht! Uw kat zal u niet alleen belonen met haar toewijding, maar ook met haar gezonde en mooie glanzende vacht.
Bij de kat is de meest voorkomende hartziekte hypertrofische cardiomyopathie (HCM). Bij deze aandoening is de hartspier verdikt.
In dit artikel
Wat is de hartziekte HCM bij de kat
Symptomen HCM kat
Rassen waar HCM regelmatig voorkomt
Diagnose van HCM
Bij mijn kat is HCM vastgesteld, wat nu?
Behandeling van HCM
Welke gevolgen heeft HCM in het hart?
HCM kat levensverwachting
Wat is de hartziekte HCM bij de kat
HCM is een spierziekte (myopathie) van het hart (cardio), waarbij de spierwand van de hartkamer sterk verdikt (hypertrofie) is.
HCM is genetisch, maar komt pas op latere leeftijd tot uiting, dit noemen we een verkregen hartziekte. Een kat wordt dus geboren met een genetische aanleg voor HCM maar óf, wanneer en in welke mate de kat HCM ontwikkelt is van vele andere factoren afhankelijk.
HCM is een erfelijke ziekte en komt even vaak voor bij katers als bij poezen. Dierenartsen hebben de indruk dat de ziekte steeds vaker voorkomt, in misschien wel vijf tot tien procent van alle katten.
Symptomen HCM kat
Als er sprake is van een geringe verdikking van de hartspier, dan zal dit nauwelijks gevolgen hebben voor de kat in rust. In situaties waarbij veel bloed rondgepompt moet worden (inspanning, stress) komt de kat in de problemen, omdat het hart niet aan de vraag van het lichaam kan voldoen.
Een sterk verdikte hartspier kan hartritmestoornissen veroorzaken en dit kan weer leiden tot sloomheid of zelfs plotse dood.
Bloed wat langzaam stroomt in een sterk uitgerekte boezem kan klonteren en bloedstolsels in het hart vormen. Zo’n stolsel kan uit het hart worden gepompt en vastlopen in de bloedvaten naar de achterpoten, waardoor acute verlammingsverschijnselen optreden.
Is er in een later stadium sprake van uittreden van vocht in longen, borstkas of buik, dan valt op dat de kat erg benauwd, sloom en ziek is.
De eerste verschijnselen van HCM uiten zich meestal in het tweede tot zesde levensjaar. Eerder of later kan ook.
Katten weten zich in eerste instantie meestal goed aan een minder goed functionerend hart aan te passen door zich rustig te houden, meer te slapen en stress te vermijden.
Het is voor een eigenaar bijna onmogelijk om deze fase van HCM te herkennen. Deze fase noemen we asymptomatisch of occult.
De observatie van een hartruis of een hartritmestoornis tijdens een bezoek aan de dierenarts kan een eerste aanwijzing zijn voor de aanwezigheid van HCM. Een bloedtest die vaak wordt gedaan bij vermoeding van hartaandoeningen is NT-proBNP onderzoek.
In een later stadium valt soms op te merken dat de kat sloom wordt, zich slecht verzorgt, snel en moeizaam ademt, slechte eetlust heeft en vermagert. De kat ondervindt duidelijk nadelige gevolgen van de hartziekte en daarom spreken we van hartfalen.
Acute verlamming van de achterpoten of plotse dood is in enkele gevallen de eerste aanwijzing dat er sprake was van HCM.
Verdikking van de hartspierwand van de linker kamer
Op grond van het verhaal van de eigenaar en het lichamelijk onderzoek door de dierenarts kan de aanwezigheid van HCM in een aantal gevallen worden vermoed.
De definitieve diagnose wordt gesteld door middel van echocardiografisch onderzoek van het hart, waarbij grootte, vorm en functie van het hart worden beoordeeld.
Met behulp van een electrocardiogram kunnen hartritmestoornissen gekarakteriseerd worden. Met röntgenfoto’s van de borstkas kan aanwezigheid van vocht in longen en borstkas vastgesteld worden.
Er bestaat een DNA-test om de aanleg van één bepaalde vorm van HCM te testen. Of het dier op enig moment de ziekte ontwikkelt is met de DNA-test niet vast te stellen, dat kan alleen met echocardiografie.
Lees voor meer informatie het artikel over HCM bij katten.
Bij mijn kat is HCM vastgesteld, wat nu?
Soms wordt de diagnose HCM per toeval gesteld. De kat heeft geen enkel symptoom passend bij een hartprobleem, maar bij een lichamelijk onderzoek wordt een hartruis gehoord en na een cardiologisch onderzoek wordt vastgesteld dat uw kat HCM heeft.
Als de veranderingen in het hart slechts gering zijn, de hartfunctie nog normaal is en de kat geen last lijkt te hebben van de hartziekte, dan wordt in veel gevallen geen verdere behandeling ingezet.
Het is wel van belang om een hartziekte met zekerheid vast te stellen of uit te sluiten, omdat bepaalde medicijnen of narcosemiddelen een acute verslechtering van de hartziekte kunnen veroorzaken.
Controle onderzoeken bij hartproblemen
Omdat de ziekte gedurende het leven meestal meer schade aan de hartspier toebrengt, adviseren we altijd controle-onderzoeken om het verloop van de verslechtering in kaart te brengen.
Omdat katten met hartproblemen vaak in eerste instantie niets laten merken, kunnen echografische veranderingen ons waarschuwen voor problemen die op korte termijn kunnen ontstaan.
Wordt bij uw kat HCM vastgesteld omdat er duidelijke aanwijzingen zijn dat de kat last heeft van een hartziekte (sloomheid, vocht in longen of borstkas, verlamming van de achterpoten), dan is vaak direct een medicamenteuze behandeling noodzakelijk.
Behandeling van HCM bij de kat
HCM bij uw kat is niet te genezen. HCM behoeft ook niet in alle gevallen een behandeling. Er zijn geen medicijnen waarvan bewezen is dat ze de progressie naar hartfalen kunnen vertragen.
Dit wil niet zeggen dat we niets kunnen doen. Als daar aanleiding voor is, wordt medicatie voorgeschreven om de vulling van het hart te verbeteren en/of de uitstroomobstructie te verminderen. Is er sprake van vochtophopingen in borstkas, longen of buik, dan worden ook plastabletten voorgeschreven.
De behandeling heeft als belangrijkste doel de kwaliteit van leven van een kat met hartziekte te verbeteren, maar is helaas niet gericht op genezing van de onderliggende hartziekte.
Welke gevolgen heeft HCM in het hart?
De spierwand van de linkerkamer (het belangrijkste pompgedeelte van het hart) is gemiddeld 4 mm dik. Deze spierwanddikte kan bij katten met HCM wel toenemen tot 8-10 mm. Dit gaat ten koste van de ruimte binnenin het hart. Hierdoor is er minder ruimte voor bloed en per hartslag kan er minder bloed worden weggepompt.
Bovendien is een dikke hartspierwand erg stug. Het vullen van de kamers vanuit de boezems zal door de stugheid en het verlies aan ruimte steeds moeizamer verlopen.
De boezems kunnen het bloed minder goed kwijt, de druk stijgt en de boezems rekken uit. De oplopende druk zorgt voor vochtophoping in longen, borstkas en/of buik.
Naast problemen met de vulling van het hart, is er soms ook sprake van problemen met het legen van het hart.
Door de vormveranderingen in het hart kan de uitgang naar de aorta (of de longslagader) soms vernauwen, waardoor de uitstroom van bloed belemmerd wordt (obstructieve vorm van HCM).
Bovendien kan de klep tussen linker boezem en kamer opengetrokken worden en gaan lekken.
HCM kat levensverwachting
Uit het bovenstaande blijkt dat HCM bij de kat een ziekte is met vele uitingsvormen. Er zijn katten met HCM die een ogenschijnlijk normaal leven leiden en probleemloos oud worden. Er zijn ook katten met HCM die op jonge leeftijd al ernstige problemen krijgen.
Met onze huidige kennis over HCM bij de kat is het moeilijk voor een individueel dier de levensverwachting te voorspellen.
Door intensieve begeleiding en controle kunnen we proberen de hartfunctie van de kat zo goed mogelijk te ondersteunen en de kwaliteit van leven zo hoog mogelijk te houden.
Neem contact op met een dierenarts
Ziet u symptomen in dit artikel terug bij uw dier? Maak een afspraak bij een kliniek. Een dierenarts kan beoordelen of behandeling nodig is.
De Maine Coon is in schofthoogte, lengte en gewicht een van de grootste kattenrassen die oorspronkelijk gedomesticeerd waren. Ze worden gekenmerkt door een imposant voorkomen en rustig en stabiel karakter.
Er zijn veel verhalen over de oorsprong van dit ras. Een populair broodjeaapverhaal is dat de Maine Coon een kruising zou zijn tussen een lynx en een wasbeer.
Een ander, veel romantischer verhaal gaat over kapitein Samuel Clough uit Maine, de Franse koningin Marie Antoinette en haar katten. Er zijn documenten bewaard gebleven dat de kapitein tijdens de Franse Revolutie meegewerkt zou hebben aan een plan om de koningin naar de Verenigde Staten te helpen ontsnappen. Wat blijkbaar mislukt is, maar er kwamen zes koninklijke langharige katten met het schip mee naar Maine, die door sommigen worden gezien als de voorouders van de Maine Coon.
Maar in werkelijkheid stamt de Maine Coon af van een aantal langharige huiskatten en dieren die het recessieve gen voor langhaar droegen die al vroeg door kolonisten uit Europa naar Noord-Amerika werden meegenomen. Het klimaat met vaak koude winters geeft het langharige fenotype daar een voordeel zodat er relatief veel langharige dieren in de huiskattenpopulatie voorkomen.
Uiterlijk
De Maine Coon is een grote kat met een halflangharige vacht, een stevig skelet en een lange volle staart. Op latere leeftijd kan het ras, vooral in de winter, een imposante kraag rondom de kop en een langere beharing op de achterkant van de achterpoten (“broek”) ontwikkelen. Veel dieren bezitten ook de recessieve eigenschap voor oorpluimpjes, iets dat door liefhebbers gewaardeerd wordt. Dit maakt de Maine Coon tot een imposante verschijning. Maine Coons zijn seksueel actief vanaf een maand of zes maar zijn pas volledig lichamelijk uitgegroeid na 3 jaar. De kat weegt dan gemiddeld tussen de 5 en 9 kilo voor katers en 4 tot 6 kilo voor poezen.
Karakter
Ondanks het imposante voorkomen van de Maine Coon is het een rustige maar energieke kat met een goede sociale houding ten aanzien van mensen en andere huisdieren. Het humeur is over het algemeen vrij evenwichtig en stabiel, speels en tolerant. Het zijn aanhankelijke katten die niet goed als enige kat in een huishouden gehouden kunnen worden. De kat beschouwt zich als onderdeel van het gezin en is altijd dicht betrokken bij wat er gebeurt in huis. Het zijn geen echte schootkatten en de meeste liggen liever naast of in de buurt van de eigenaar. Het stemgeluid is gematigd en ze zijn niet bijzonder vocaal.
Fokstandaard en fokgegevens
Er kunnen tot in de huidige tijd nieuwe katten aan het fokbestand van de Maine Coon worden toegevoegd, met als voorwaarde dat deze kat daadwerkelijk uit Maine komt en aan de rasstandaard voldoet. Uniek voor het ras is een complete documentatie via een online onderhouden stambomendatabase, zodat iedere eigenaar in de afstamming kan terugkeren tot de eerste stam (foundation) dieren in Maine en omstreken. Ook kan hiermee de inteeltcoëfficiënt berekend worden zodat de fok gerichter kan plaatsvinden.
Ook worden zij bij de dierenarts uitgebreid getest inclusief PL en algemene gezondheid.
RASSTANDAARD
Volgens de rasstandaard heeft de Maine Coon een rechthoekige lichaamsvorm. De kop is iets langer dan hij breed is, met een licht hol profiel. De romp is lang en de kat heeft een brede borst. De borstelige staart is minstens zo lang als de romp. De ogen zijn groot en rond. Maine Coons komen voor in veel kleuren (niet Chocolade, Lavendel, Amber, Caramel, Chinchilla, Kaneel) en in alle tekeningen behalve Pointed. Ook is de oogkleur gevarieerd, van groen, groen-oranje tot blauw en ongelijk (een blauw en een oranje oog) in witte en tweekleurige Maine Coons.
De rasstandaard van de Maine Coon staat alle combinaties van vacht- en oogkleur toe. De middellange laag is dicht, waterafstotend en beschermt tegen vocht en sneeuw. Het is iets korter op de rug en nek. De lange borstelige staart beschermt de opgerolde kat tegen wind en kou. De oren zijn aan de binnenkant zwaar behaard en aan de uiteinden zie je de karakteristieke lynx-pluimpjes. De grote, ronde poten werken in de winter als sneeuwschoenen zodat de kat zich makkelijk kan verplaatsen zonder in de sneeuw weg te zakken.
vriendelijk, stressbestendig en dol op mensen
Karakter:
Maine Coons zijn jeugdige clowns tot op hoge leeftijd. Deze kat achtervolgt kleine voorwerpen op de grond en houdt van interactieve spellen met mensen. Doorgaans gaat het goed met honden en kinderen en past dit ras goed bij grote en actieve gezinnen. Hoewel ze groot en wild lijken, zijn ze zachtaardig en goedaardig en hebben ze een zachte, nogal piepende stem die niet helemaal past bij het gigantische lichaam. De Maine Coon is erg mensgericht, maar zonder opdringerig te zijn. Sommigen zijn schootkatten, de meesten geven er echter de voorkeur aan om hun mensen overal te vergezellen.
Houden en verzorgen:
Zoals elke kat heeft de Maine Coon een uitgebalanceerd dieet nodig. Op de leeftijd van vijf tot tien jaar moet het dieet worden omgeschakeld naar een caloriearm dieet, maar uiterlijk wanneer de eigenaar de eerste tekenen van overgewicht opmerkt. Maine Coons houden van water, dat altijd voldoende en vers klaar moet staan.
Gevoeligheid voor ziekten:
In de regel is de Maine Coon een sterke, gezonde kat. Toch kunnen er rastypische ziektes en problemen zijn die te wijten zijn aan de kleine genenpoel van het ras. Het meest voorkomende probleem van de Maine Coon is heupdysplasie. Heupdysplasie kan problemen veroorzaken tijdens het lopen of de kat zelfs kan immobiliseren.
Verder kunnen symptomen van cardiomyopathie variëren van milde hartritmestoornissen tot ernstige hartproblemen. Verantwoordelijke fokkers proberen de ziekte te voorkomen door geschikte, gezonde fokdieren te selecteren en genetische zwakheden te vermijden. De aangeboren afwijkingen aan de pootjes, die vaak werden aangetroffen in de beginperiode van het fokken (extra tenen op voor- en/of achterpoten) worden tegenwoordig nog maar zelden gezien.
Dol op mensen: de Maine Coon met de lynx-pluimpjes aan zijn oren.
Oorsprong en geschiedenis:
Tegenwoordig vermoeden fokkers dat het ras is ontstaan uit paringen van Amerikaanse korthaar katten en langharige katten die naar Amerika kwamen met Engelse zeevaarders, of zelfs met de Vikingen. In de literatuur wordt de Maine Coon voor het eerst genoemd in 1861 met de beschrijving van een zwart-witte kat genaamd “Captain Jenks of the Horse Marines”. En in 1895 won de bruin-gestreepte Maine Coon Dame ‘Cosie’ de titel Best Cat bij de Madison Square Garden Show. Begin 1900, toen Perzische katten in Amerika in de mode raakten, leverde de Maine Coon in aan populariteit. Pas vanaf 1950 veranderde dat langzaam. In 1968 werd de Maine Coon Breeders en Fanciers Association (MCBFA) opgericht in de VS en sinds 1980 is het ras erkend door alle rasverenigingen en -federaties.
Wist je dit?
De Maine Coon is een van de oudste, natuurlijk voorkomende kattenrassen van Noord-Amerika. Er zijn veel mythen en theorieën over hun ontstaan. De naam van de Maine Coon is geen toeval, omdat de meest voorkomende kleur en het ontwerp van de Maine Coon lijken op die van een wasbeer. Deze vergelijking gaf de kat zijn naam: ‘Wasbeer uit Maine’. Oorspronkelijk werden alleen bruine Tabby’s ‘Maine Coon’ genoemd, alle andere kleuren werden ‘Maine Shags’ genoemd.
Ze zijn altijd vriendelijk en goedgehumeurd en worden vaak omschreven als de clown onder de katten met hun gekke capriolen en streken. Ze vermaken zich uren met de kleinste vliegjes of papieren propjes.
