De Maine Coon

De Maine Coon is in schofthoogte, lengte en gewicht een van de grootste kattenrassen die oorspronkelijk gedomesticeerd waren. Ze worden gekenmerkt door een imposant voorkomen en rustig en stabiel karakter.

Geschiedenis

Er zijn veel verhalen over de oorsprong van dit ras. Een populair broodjeaapverhaal is dat de Maine Coon een kruising zou zijn tussen een lynx en een wasbeer.

Een ander, veel romantischer verhaal gaat over kapitein Samuel Clough uit Maine, de Franse koningin Marie Antoinette en haar katten. Er zijn documenten bewaard gebleven dat de kapitein tijdens de Franse Revolutie meegewerkt zou hebben aan een plan om de koningin naar de Verenigde Staten te helpen ontsnappen. Wat blijkbaar mislukt is, maar er kwamen zes koninklijke langharige katten met het schip mee naar Maine, die door sommigen worden gezien als de voorouders van de Maine Coon.

Maar in werkelijkheid stamt de Maine Coon af van een aantal langharige huiskatten en dieren die het recessieve gen voor langhaar droegen die al vroeg door kolonisten uit Europa naar Noord-Amerika werden meegenomen. Het klimaat met vaak koude winters geeft het langharige fenotype daar een voordeel zodat er relatief veel langharige dieren in de huiskattenpopulatie voorkomen.

Uiterlijk

De Maine Coon is een grote kat met een halflangharige vacht, een stevig skelet en een lange volle staart. Op latere leeftijd kan het ras, vooral in de winter, een imposante kraag rondom de kop en een langere beharing op de achterkant van de achterpoten (“broek”) ontwikkelen. Veel dieren bezitten ook de recessieve eigenschap voor oorpluimpjes, iets dat door liefhebbers gewaardeerd wordt. Dit maakt de Maine Coon tot een imposante verschijning. Maine Coons zijn seksueel actief vanaf een maand of zes maar zijn pas volledig lichamelijk uitgegroeid na 3 jaar. De kat weegt dan gemiddeld tussen de 5 en 9 kilo voor katers en 4 tot 6 kilo voor poezen.

Karakter

Ondanks het imposante voorkomen van de Maine Coon is het een rustige maar energieke kat met een goede sociale houding ten aanzien van mensen en andere huisdieren. Het humeur is over het algemeen vrij evenwichtig en stabiel, speels en tolerant. Het zijn aanhankelijke katten die niet goed als enige kat in een huishouden gehouden kunnen worden. De kat beschouwt zich als onderdeel van het gezin en is altijd dicht betrokken bij wat er gebeurt in huis. Het zijn geen echte schootkatten en de meeste liggen liever naast of in de buurt van de eigenaar. Het stemgeluid is gematigd en ze zijn niet bijzonder vocaal.

Fokstandaard en fokgegevens

Er kunnen tot in de huidige tijd nieuwe katten aan het fokbestand van de Maine Coon worden toegevoegd, met als voorwaarde dat deze kat daadwerkelijk uit Maine komt en aan de rasstandaard voldoet. Uniek voor het ras is een complete documentatie via een online onderhouden stambomendatabase, zodat iedere eigenaar in de afstamming kan terugkeren tot de eerste stam (foundation) dieren in Maine en omstreken. Ook kan hiermee de inteeltcoëfficiënt berekend worden zodat de fok gerichter kan plaatsvinden.

Gezondheid en erfelijke afwijkingen

Onze katten worden getest op hypertrofische cardiomyopathie (HCM), en PKD, FIV en FELV (kattenaids en leukemie)

Ook worden zij bij de dierenarts uitgebreid getest inclusief PL en algemene gezondheid.

RASSTANDAARD

Volgens de rasstandaard heeft de Maine Coon een rechthoekige lichaamsvorm. De kop is iets langer dan hij breed is, met een licht hol profiel. De romp is lang en de kat heeft een brede borst. De borstelige staart is minstens zo lang als de romp. De ogen zijn groot en rond. Maine Coons komen voor in veel kleuren (niet Chocolade, Lavendel, Amber, Caramel, Chinchilla, Kaneel) en in alle tekeningen behalve Pointed. Ook is de oogkleur gevarieerd, van groen, groen-oranje tot blauw en ongelijk (een blauw en een oranje oog) in witte en tweekleurige Maine Coons.

De rasstandaard van de Maine Coon staat alle combinaties van vacht- en oogkleur toe. De middellange laag is dicht, waterafstotend en beschermt tegen vocht en sneeuw. Het is iets korter op de rug en nek. De lange borstelige staart beschermt de opgerolde kat tegen wind en kou. De oren zijn aan de binnenkant zwaar behaard en aan de uiteinden zie je de karakteristieke lynx-pluimpjes. De grote, ronde poten werken in de winter als sneeuwschoenen zodat de kat zich makkelijk kan verplaatsen zonder in de sneeuw weg te zakken.

vriendelijk, stressbestendig en dol op mensen

Karakter:

Maine Coons zijn jeugdige clowns tot op hoge leeftijd. Deze kat achtervolgt kleine voorwerpen op de grond en houdt van interactieve spellen met mensen. Doorgaans gaat het goed met honden en kinderen en past dit ras goed bij grote en actieve gezinnen. Hoewel ze groot en wild lijken, zijn ze zachtaardig en goedaardig en hebben ze een zachte, nogal piepende stem die niet helemaal past bij het gigantische lichaam. De Maine Coon is erg mensgericht, maar zonder opdringerig te zijn. Sommigen zijn schootkatten, de meesten geven er echter de voorkeur aan om hun mensen overal te vergezellen.

Houden en verzorgen:

Zoals elke kat heeft de Maine Coon een uitgebalanceerd dieet nodig. Op de leeftijd van vijf tot tien jaar moet het dieet worden omgeschakeld naar een caloriearm dieet, maar uiterlijk wanneer de eigenaar de eerste tekenen van overgewicht opmerkt. Maine Coons houden van water, dat altijd voldoende en vers klaar moet staan.

Gevoeligheid voor ziekten:

In de regel is de Maine Coon een sterke, gezonde kat. Toch kunnen er rastypische ziektes en problemen zijn die te wijten zijn aan de kleine genenpoel van het ras. Het meest voorkomende probleem van de Maine Coon is heupdysplasie. Heupdysplasie kan problemen veroorzaken tijdens het lopen of de kat zelfs kan immobiliseren.

Verder kunnen symptomen van cardiomyopathie variëren van milde hartritmestoornissen tot ernstige hartproblemen. Verantwoordelijke fokkers proberen de ziekte te voorkomen door geschikte, gezonde fokdieren te selecteren en genetische zwakheden te vermijden. De aangeboren afwijkingen aan de pootjes, die vaak werden aangetroffen in de beginperiode van het fokken (extra tenen op voor- en/of achterpoten) worden tegenwoordig nog maar zelden gezien.

Dol op mensen: de Maine Coon met de lynx-pluimpjes aan zijn oren.

Oorsprong en geschiedenis:

Tegenwoordig vermoeden fokkers dat het ras is ontstaan ​​uit paringen van Amerikaanse korthaar katten en langharige katten die naar Amerika kwamen met Engelse zeevaarders, of zelfs met de Vikingen. In de literatuur wordt de Maine Coon voor het eerst genoemd in 1861 met de beschrijving van een zwart-witte kat genaamd “Captain Jenks of the Horse Marines”. En in 1895 won de bruin-gestreepte Maine Coon Dame ‘Cosie’ de titel Best Cat bij de Madison Square Garden Show. Begin 1900, toen Perzische katten in Amerika in de mode raakten, leverde de Maine Coon in aan populariteit. Pas vanaf 1950 veranderde dat langzaam. In 1968 werd de Maine Coon Breeders en Fanciers Association (MCBFA) opgericht in de VS en sinds 1980 is het ras erkend door alle rasverenigingen en -federaties.

Wist je dit?

De Maine Coon is een van de oudste, natuurlijk voorkomende kattenrassen van Noord-Amerika. Er zijn veel mythen en theorieën over hun ontstaan. De naam van de Maine Coon is geen toeval, omdat de meest voorkomende kleur en het ontwerp van de Maine Coon lijken op die van een wasbeer. Deze vergelijking gaf de kat zijn naam: ‘Wasbeer uit Maine’. Oorspronkelijk werden alleen bruine Tabby’s ‘Maine Coon’ genoemd, alle andere kleuren werden ‘Maine Shags’ genoemd.

De Maine Coon is bestand tegen kou en vocht.

Foto’s: Shutterstock & eigen materiaal